Weekend in Guangzhou bij Elodie haar familie

Elodie, het franse meisje die hier met mij is, heeft familie in Guanzhou... Verre verre familie, maar ja, familie blijft familie natuurlijk... Ze had die mensen nog nooit gezien. Ik ben dan maar met haar meegeweest, met het plan dat zij bij haar familie zou blijven, en ik met een of andere vriend/vriendin van haar zou gaan shoppen... Bleek dat er uiteindelijk niemand vrij was dat weekend, en met dat we de tickets al gekocht hadden ging ik dus mijn eerste weekend in een chinese familie tegemoet...

Vertrek om 11u30 richting Canton, hoofdstad van de regio "

Guangdong". Een klein woordje over de stad... Het is daar gigantisch groot, véél volk, héél véél vervuiling, een nog warmer climaat dan hier in Zhuhai (omdat het meer in het binnenland gelegen is). Er zijn veel nationale bedrijven die daar een branche hebben omdat het daar zo goedkoop is. Er word ook gezegd dat de mensen in Canton alles eten: "wat 2 poten heeft, behalve mensen, wat 4 poten heeft, behalve tafels, en wat 2 vleugels heeft, behalve vliegtuigen". En dan zou ik er ook nog alle reptielen aan toevoegen. Hier heb ik ook de grootste mossels van mijn leven gezien...

Na een 2tal uurtjes rijden met de bus komen we eindelijk toe. De broer van Elodie's opa (we gaan hem "papy" noemen, a

nders word het straks ècht te moeilijk) en de dochter van de zus van Elodie's opa... Ja ik weet het, het zit niet makkelijk in elkaar, ik heb het zelf ook moeilijk gehad! =) 

We zijn dan naar het huis van de zoon van Papy geweest, Het zag er een arme wijk uit, maar binnen was er toch wel airco, een grote TV,...

We werden behandelt als koningen, krijgen onze eigen kamer met airco, gingen constant op restaurant en werden getrakteerd... Elodie dacht dat haar familie arm was (ze moest hen geld geven!) maar dat bleek uiteindelijk niet waar te zijn, als we kijken naar welke restaurants we gingen en wat die mensen allemaal bestelden...

We hebben dus van heel het weekend bijna geen cent moeten uitgeven, terwijl we 4 keer op restaurant geweest zijn, en ons buikje meer dan vol gegeten hebben.

Ons plan was om ook eens te gaan shoppen, maar de eerste dag was dat ècht onmogelijk, papy volgde ons overal! 

Dus zijn we na ons eerste middagmaal gewoon weer naar papy's zoon zijn huis geweest, door kleine straatjes van Guangzhou.

S'avonds zijn we dan wéér op restaurant geweest, waar die mensen een privé zaaltje gehuurd hadden, met TV en airco in... Na dit etentje (voor 10 man een 30tal euro!) zijn we nog eventjes naar de Carrefour geweest, waar papy ons op de voet volgde!

Toen we thuis toekwamen hebben ze naar oude foto's gekeken en over het verleden gepraat. 

Moet ik er nog aan toevoegen dat die mensen geen woord engels spraken en ik niets verstond van wat er gezegd werd? Meestal spraken ze nog in het cantonees ook...! Chinees versta ik hier en daar wel een woordje, maar cantonees?? Er waren dus grote communicatieproblemen... maar met een beetje moeite en veel "ting bu dong" (ik versta je niet) heb ik toch een paar dingen kunnen zeggen... (en ik was tamelijk fier op mezelf!).

De volgende dag, na een korte nacht, zijn we gaan ontbijten in een super chique restaurant, uitgebaat door Hongkongezen (ik weet niet of ik het zo moet zeggen...). Met een grote wachtzaal omdat al die mensen daar wilden eten. Maar papy had natuurlijk een tafel gereserveerd!

Als ontbijt kregen we Rijstbouillon, kippepoten, kleine met vlees gevulde gestoomde broodjes, riceballs, kleine koekjes met kokosnoot... Grote keuze, en papy die blijft aandringen dat we alles moeten proeven en alles moeten opeten...!

Een offer voor de oudere mensen en een familie foto:

De wachtzaal en Papy

Na dit groot ontbijt (en een paar familie foto's) hebben we papy toch kunnen overhalen om ons eventjes los te laten en zijn we met zijn dochter naar "Beijing Lu" geweest, de grote shopping straat van Canton.

Er loopt veel volk rond, en er word veel afgedingt... Als ze mij zagen spraken ze mij direkt aan "Missy missy, lookie lookie!" of "missy how are you?"... Ik kwam er zot van. En natuurlijk, als ze een westerse mensen zien denken ze direkt dat ons portefeuille vol met geld zit en worden de prijzen zeker vertienvuldigd...!

  

Na dit shoppen moesten we terug naar het huis van papy's zoon om ons gerief te gaan halen en onze bus te nemen om terug naar huis te gaan.