Mijn lessen

  Velen van jullie vragen zich waarschijnlijk af of ik hier nu wel degelijk zit om te studeren, met al die feestjes en bezoekjes...

Maar ja hoor! Daarom heeft het zo lang geduurd sinds ik nog eens iets gepost heb op mijn blog... Ik heb het echt wel druk, sinds de vakantie zijn we er goed ingevlogen, ik heb tamelijk veel werk en heb niet zoveel tijd om aan mijn blog te werken...

Ik heb dus de helft van mijn les in het Chinees en de andere helft in het engels... Mijn vakken zijn de volgende:

汉语写作 = Chinees schrijven; iedere week moet ik een werk indienen van 300 Chinese karakters...

中级= Chinees: deze les heb ik 3 keer per week, daarin lezen we veel,  zien we grammatica, doen we dialogen en zo...

中国地理 = Chinese aardrijkskunde

中国历史= Chinese geschiedenis

En dan heb ik ook nog engelse lessen:

American culture and Society

Business Communication

English Comprehensive Reading 

En dan nog Portugees ( 5 uren per week! ) 

Ik had graag meer engelse lessen gehad, maar het probleem is dat al die engelse lessen hier véél te makkelijk zijn voor mij dus neem ik alleen hetgeen die ik nodig heb ivm mijn franse unief. Ik neem eigenlijk lessen waarin 2de jaars leerlingen zitten...!

Binnenkort komen mijn examens eraan, zoals velen van jullie waarschijnlijk al weten word er hier geen kerstmis of nieuwjaar gevierd, en daarom heb ik 3 examens op, jaja, 30 december!

Macau en de fashion show!

Ik denk dat dit een van de drukste dagen tot nu toe geweest is... Ik wou dit week-end absoluut naar Macau gaan, en had al toegezegd om mee te doen aan een "fashion show" dezelfde avond. We zijn dus de zaterdagmorgen om 6uur opgestaan, zodat we om max. 7uur een bus konden nemen, en zo rond 8u aan de grens konden zijn. We hebben veel geluk gehad want we hebben onderweg een amerikaanse leraar van mij tegengekomen, hij is aan de unief op de bus gestapt dus hij heeft ons goed geholpen. We hebben ook geluk gehad aan de grens omdat er bijna geen volk was en dat we echt niet lang hebben moeten wachten (want je moet natuurlijk langs 2 controles: eentje om uit china te komen en eentje om in macau te gaan).Alles goed en wel, we zijn over de grens, en het ziet er allemaal nogal zéér chinees uit... We hebben dan maar een gratis shuttle bus genomen naar één van de zoveele casinos (er waren meer dan een 20tal bussen die wachten om mensen naar hun respectievelijk casino te brengen). Wij hebben gekozen om een bus te nemen richting "The Venetian", in dit gigantisch en luxueus casino hebben ze venetië nagemaakt, er loopt een kanaal door waar je met een gondool in kan varen, ze hebben een valse blauwe hemel gemaakt en ze proberen er een beetje dezelfde sfeer als in Venetië te creeren 

(gezellig en romantisch). Er is ook een venetian in Las Vegas, maar ik heb gehoord dat die kleiner is dan die in Macau.

Eens we daar waren was het toch wel tamelijk indrukwekkend, ik had nooit gedacht dat alles er zo ging uitzien, groot en irrealistisch... Als de chinesen nu denken dat Venetië (en Europa in het algemeen) er zo uit ziet dan zitten ze er wel goed naast...!

Langs de kanalen waren er veel luxe winkels, maar ook betaalbare, dus voor het shoppen (van degelijke kleren) weet ik nu waar ik naartoe moet.

   

 

Op de gok-vloer mochten we natuurlijk geen foto's nemen, maar ik kan gewoon maar zeggen dat het ongelofelijk groot is, en zelfs al was het nog maar 10u als wij daar waren, er waren toch al veel gokkers, ik ben verschoten van hoeveel jongeren er waren (wss aan het spelen met het geld van mama en papa...).

Het casino is wel eventjes leuk om te zien, maar op den duur stook dat allemaal wel een beetje tegen, het is een beetje te veel van het goeie...

  Een chinees meisje die in mijn klas zit was een paar weken ervoor naar Macau geweest, en had een hele planning gemaakt, en die heeft ze dan aan mij doorgegeven, dus hebben we dat allemaal netjes gevolgd (anders zou ik niet geweten hebben wat gedaan...!).

We hebben toch wel eventjes getsjold voor we de weg vonden (ik denk dat ik Elodie nooit meer de kaart laat lezen) maar we hebben toch een paar leuke en mooie dingen gezien onderweg. Ik voelde mij al direkt thuis als ik een café zag waar ze lekker (belgisch) bier verkochten.

Een portugeese kerk

Een tempel en een huisje in portugees stijl (mooi kleurtje hé? :-) )

Na een beetje rondvragen hebben we dan toch de bus gevonden die we nodig hadden om naar het centrum te gaan. Macau in een paar woorden beschreven: een mix tussen chinees en westers, tussen oud en nieuw, en tussen traditie en moderniteit.

 

Een man die feniksen schilderde en een man die zeer goed kon omgaan met een schaar!

Na eventjes in dit huis binnengestapt te zijn zijn we dan maar naar de plaats geweest waar Macau (ook) bekend voor is: St. Paul's Church. 

Een beetje geschiedenis: deze kerk is ooit de grootste catholieke kerk geweest van Asië. In 1835 is ze gedurende een typhoon afgebrand. Nu staat alleen de zuiderlijke facade er nog, ze staat op een heuveltje en je kan erop gaan staan. Je hebt er een zeer mooi zicht over Macau!

Hierna zijn we moeten terugkeren naar China omdat ik op een andere plaats moest zijn... 

Inderdaad, ik moest terug naar school voor mijn eerste echte Fashion Show!

De fashion show maakte eigenlijk deel uit van een heele verwelkomings-show (die 3uren 

duurde) voor de eerste jaars, en ieder jaar deden er buitenlandse studenten aan mee. Dit jaar waren er niet veel buitenlanders, en nog minder die aan zo'n show wilden meedoen, dus heb ik maar mijn goed hart getoond en mij opgeofferd.

Ik moest dus in de namiddag terug zijn voor een "algemene repetitie" of wat het ook moest voorstellen. Het was echt wel grappig... Ik heb mij goed geamuseerd (behalve na de show dat ik alle spelden uit mijn haar moest halen; in totaal zaten er zo'n 25 in!) en met dat ik de enigste buitendlandse was werd ik toegejuichd dat het geen naam had...

Sorry dat het zo lang geduurd heeft eer ik nog iets op men blog gezet heb, maar ik heb het hier nogal druk met de lessen, en ik denk er niet altijd aan om men blog bij te werken! 

Ik probeer de volgende keer een beetje sneller te zijn!

Chinese gewoontes...

Ik zit hier nu ondertussen al bijna 2 maanden, en ik heb al de tijd gehad om te wennen aan de chinese way of life... maar met sommige dingen heb ik het toch nog een beetje moeilijk...

- De mensen hier kijken, nee, staren! allemaal naar mij... minstens 5 keer per dag hoor ik een "Hello" die voor mij bestemd is, ik ben ondertussen al engels en amerikaans geweest volgens sommige kinderen (jaja! ik versta wat ze zeggen als ik er langs fiets!), ik word ook veel "老外" genoemd (lao wai = eerbare buitenlander) of "外国姐姐" (waiguo jie jie = buitenlandse grote zus). Dat is in het begin allemaal wel leuk en grappig, maar moesten ze mij vanaf nu gerust laten zou ik toch wel zéér blij zijn...!

- Verkeersregels... Ik denk dat ze die hier niet kennen! Iedereen heeft hier overal voorrang: wie er eerst is rijd eerst! En meestal komen de mensen uit straatjes zonder zelfs op te kijken... Ben hier al een paar keer verschoten terwijl ik op men fiets aan het rijden was.

Ik denk ook dat sommige mensen niet weten voor wat remmen dienen in hun auto... Als een normale europese mens zou remmen claxonneren de chinesen; als ze mensen zien oversteken remmen ze niet maar heb ik het gevoel dat ze nog rapper beginnen rijden, en als zotten beginnen tuuten... Ik moet dus niet vermelden dat oversteken hier nogal een proef is! 

- Chinese mode en muziek... Is echt niets voor mij! Ik denk dat dat iets is waar ik nooit zal aan wennen! Ik ben echt blij dat ik uiteindelijk zoveel kleren meehad, en soms heb ik er zelfs spijt van dat ik er niet nog meer heb (want zoals de meeste van jullie weten is het hier ongelofelijk warm (ik loop nog altijd in short en t-shirt rond...!) dus kan je een t-shirt niet langer dan 1 dag dragen...). Je kan hier niets simpel vinden: er moet overal iets opstaan of iets afschuwelijks op getekend of geplakt zijn... De muziek wil ik zelfs niet over beginnen! Ik probeer hier zoveel mogelijk naar studio brussel te luisteren zodat ik een beetje mee ben... Ik zal gewoon zeggen dat chinese muziek, als het geen zaag muziek is, een slechte techno genre is...!

- Chinese eetgewoontes: ik kan er in komen dat mensen vroeg eten, maar moet dat met al dat gesmek en geslurp? Ja dus... Hoe meer hoe liever. En praten met de mond vol doen ze ook wel graag...! Gelukkig hebben mijn mama en mijn papa mij mooi geleerd hoe ik moet eten (elementaire beleefdheid, niet waar?) dus dat is ook een chinese gewoonte die ik persoonlijk niet van plan ben over te nemen...

- Het spuwen... Daar ga ik waarschijnlijk ook niet aan wennen... Wel, het spuwen op zichzelf is niet zooo erg, maar dat rochelen... Het is echt vuil, en iedereen doet het gewoon, van jong naar oud, man of vrouw. Ik kan je verzekeren, als je zo rustig naar school fiets, net een lekker ontbijtje gehad hebt en plots dat gerochel hoort... Niet zo fijn!

Er zijn zoveel dingen die hier anders zijn! De chinese cultuur is echt wel interessant, er zijn nog zoveel dingen die ik ga ontdekken en bezoeken en proeven!

        En ik kan wel leven met het feit dat choco hier zo moeilijk te vinden is, en duur is... En frietjes zal ik ook wel kunnen missen...    En stampers en vol-au-vant van de bomma... En al het lekkere dat papa maakt voor mij...

Qua drinken is het hier een beetje hetzelfde, er zijn wel veel meer soorten iced-tea dan in Belgie (chinesen zijn zot van thee!) en we hebben ondertussen al een lekker drankje ontdekt die we meestal als 4uurtje drinken, het noemt "珍珠奶茶" en is thee met melk, en tapioka pareltjes (de linkse beker)... je kan het ook met appel gelei (rechtse beker) krijgen, of mango, of aarbei,...

Een weekje vakantie: Shenzhen

         De eerste week van Oktober was hier een weekje vakantie ter gelegenheid van de nationale feestdag op 1 oktober. We hadden veel gepland maar hebben uiteindelijk niet veel gedaan...

        Ons eerste plan was van 2 dagen naar Hong Kong te gaan, en dan naar Shanghai te vliegen, maar door de problemen die ik gehad heb met mijn visum konden we niet echt iets op voorhand doen, dus waren de vliegtuigtickets uiteindelijk te duur! Jammer, maar Shanghai loopt niet weg natuurlijk.

      We zijn dan maar naar Shenzhen geweest, dat is een andere grote stad in de provincie Guangdong, ik had zelfs het gevoel dat het groter was dan Canton, en véél moderner. Dat is waarschijnlijk omdat Shenzhen aan de grens ligt met Hong Kong (een beetje zoals Zhuhai met Macau). Op de foto kan je het 4de grootste gebouw van Asië zien (ik denk toch dat het zoiets is...)

Shenzhen is dus ook zéér westers, je kan er véél meer geimporteerde produkten vinden dan in Zhuhai.

We zijn dan donderdag ochtend vertrokken met de bus, om daar dan een chinese vriendin van Phil te ontmoeten. Zij heeft ons een beetje rondgeleid in de stad, s'middags hebben we in een japans restaurant gegeten (het was er ongelofelijk groot: 3 verdiepen!) om dan s'namiddags een beetje rond te lopen en nog meer te bezichtigen. 

De meisjes hun hotelkamers met een spiegel en tv in de metro...

Michelle, Phil en Léa/Jell in het japans restaurant en Starbucks!

       Om 18u hadden we afgesproken met nog 2 andere chinese meisjes om te gaan karaoke-en. Ik had nooit gedacht dat dat zo leuk kon zijn! We hebben echt goed gelachen, alles gegeven tijdens het zingen... Het principe is eigenlijk dat je een kamertje huurt voor zolang je maar wilt, en je krijgt er gratis eten bij! Voor dit allemaal (4uren karaoke + lekkere maaltijd + drinken) heb ik in totaal 10€ betaald... Ik ga hier niet arm worden!

Daarna zijn we deftig uitgeweest, maar ik weet niet meer wat er in de 2de helft van de avond gebeurd is wegens een beetje te veel rhum binnen te hebben...

De volgende dag, moeilijk opstaan! We hebben een beetje rondgetsjolt, maar ik was een beetje ziek (een beetje last van een kater...) dus zijn we diezelfde avond weer naar huis geweest, terwijl we initiaal gepland hadden om nog naar Hong Kong te gaan omdat het zo dichtbij was, maar dat is niet mogen waarkomen...!

Typhoon Hagupit

Een nieuwe week les = een nieuwe week avonturen!

Zoals sommigen van jullie het misschien gezien hebben op het nieuws is hier een typhoon (=hetzelfde als een orkaan in amerika, maar het is in de pacifische oceaan en de winden zijn in een andere richting) gepasseerd, en dankzij hem hebben we een dagje congé gekregen! Zo ongeloofelijk was die typhoon eigenlijk niet, er was veel wind en veel regen, maar ik denk dat het ergste gepasseerd is terwijl we aan het slapen waren. Het ergste van Hagupit was dus de dinsdag nacht, en tegen woensdag namiddag was hij alweer weg. 

We zijn dan maar naar Jusco geweest de woensdag namiddag (we moesten toch iets nuttigs doen!) en onderbaan hebben we gezien wat Hagupit allemaal achter zich liet. Veel water op de baan, vuil en zand overal, daken van huisjes die afgewaaid zijn,... 

Bij de volgende typhoon probeer ik een paar foto's te nemen!

Eerste serieuze feestje

Na het weekend van het feest van de maan zijn we aan de chinese lessen begonnen. Ervoor waren de engelse lessen al begonnen, maar met al de dingen die we nog moesten regelen hebben we sommige van die lessen gemist.  Een van de dingen die we moesten regelen was het medisch onderzoek. Wat eigenlijk tamelijk hilarisch was...! Het is een onderzoek die maximum 30mn duurt (in Europa zou dat wss meer dan 2uur zijn). Mijn hele lichaam is onderzocht geweest: X-Ray, Echografie, bloed trekken, optisch examen, gynaechologisch examen, pipi doen in een klein plastieken bekertje... Het was tamelijk ongeloofelijk. Daar heb ik ook ontdekt dat mijn bloedgroep B is, terwijl ik al mijn hele leven dacht dat het O+ was!

Anyway, onze chinese lessen begonnen dus, en dat was een marteling... We zijn maar met 4 in onze klas, en ik ben degeene met het laagste niveau. De leraares ging dus super rap, en hield niet echt veel rekening met mij! Maar na een weekje is dat ondertussen al een beetje verbeterd.

Na deze eerste (vermoeiende) week les hebben we beslist om eens aan het serieuze werk te beginnen. Onze eerste echte "first night out"... We zijn eerst iets gaan eten bij de spanjaard, het was een nogal internationale avond, we hebben een andere fransman leren kennen (Gweltaz), een frans/engelsman, de mexicanen waren er, en nog een amerikaans meisje. 

Het principe van het etentje was dat iedereen iets zelfgemaakt meenam, Elodie heeft lekker chinees gemaakt, Michelle (die amerikaanse) heeft tortilla gemaakt, die spanjaard iets met pasta, brocoli en kaas... Allé ja, we hebben een goed laagje gelegd voor de avond ;-) !

Rond 00u hebben we dan een taxi genomen naar de straat waar alle bars zijn... We zijn daar in een bar/discotheek binngestapt waar er overal televisies hingen, en we hebben een flesje rhum besteld, en kregen er een plateau fruit bij... Wat nogal tamelijk normaal is hier blijkt! 

We hebben in totaal in 2 bars en het appartement van een vriend van de fransman gezeten (we vonden dat 7u nog een beetje te vroeg was om naar huis te gaan).

Na een ontbijtje in de Mc Donalds hebben we dan toch beslist dat het beter was om richting bedje te gaan en de bus te nemen (om 8u30 s'morgens, met veel gapende chinesen).

Het was een gezellig avondje, met veel drank (Elodie was kompleet van de kaart!) en veel lachen. 

  

   

Tijdens de terugrit naar huis met de bus dachten sommige dat ze al in hun bed lagen...

Vuurwerk van Macau

Het weekend van het maanfeest was eigenlijk ons eerste echte weekend. En het was extra druk! We waren nog maar pas terug van Canton of we moesten al weer weg richting stad om op een boot te kruipen en het vuurwerk van Macau te zien.

Het vuurwerk was, zoals je al kon raden, ter gelegenheid van het feest van de maan, en het was eigenlijk een competitie tussen landen. We hebben de vuurwerken van Japan en Groot-Britannie 

gezien. Zo ongeloofelijk was het nu ook weer niet, maar het was toch weer een mooie gelegenheid om uit ons kot te komen! =) 

Het was dus een uitstapje die georganiseerd was door het toeristisch comité van de school. We vertrokken om 19u met een bus richting stad, en dan kropen we op een boot richting grens van Macau. We waren weer met een grote bende, en kregen natuurlijk weer zéér veel bekijks...

Op de boot zelf was het nogal tamelijk saai, ik denk dat die chinezen niet echt weten wat commerce is... Er was niets! Je kon er niets kopen om te eten of te drinken (wij waren aan het sterven van de honger, we hadden nog niets binnen), je kon er zelf geen mooncakes kopen (wat mij eigenlijk niet stoorde maar kom! Als westvlaamse zag ik direkt het potentieel van zo een boot, ik zag mezelf al broodjes verkopen...).

Weekend in Guangzhou bij Elodie haar familie

Elodie, het franse meisje die hier met mij is, heeft familie in Guanzhou... Verre verre familie, maar ja, familie blijft familie natuurlijk... Ze had die mensen nog nooit gezien. Ik ben dan maar met haar meegeweest, met het plan dat zij bij haar familie zou blijven, en ik met een of andere vriend/vriendin van haar zou gaan shoppen... Bleek dat er uiteindelijk niemand vrij was dat weekend, en met dat we de tickets al gekocht hadden ging ik dus mijn eerste weekend in een chinese familie tegemoet...

Vertrek om 11u30 richting Canton, hoofdstad van de regio "

Guangdong". Een klein woordje over de stad... Het is daar gigantisch groot, véél volk, héél véél vervuiling, een nog warmer climaat dan hier in Zhuhai (omdat het meer in het binnenland gelegen is). Er zijn veel nationale bedrijven die daar een branche hebben omdat het daar zo goedkoop is. Er word ook gezegd dat de mensen in Canton alles eten: "wat 2 poten heeft, behalve mensen, wat 4 poten heeft, behalve tafels, en wat 2 vleugels heeft, behalve vliegtuigen". En dan zou ik er ook nog alle reptielen aan toevoegen. Hier heb ik ook de grootste mossels van mijn leven gezien...

Na een 2tal uurtjes rijden met de bus komen we eindelijk toe. De broer van Elodie's opa (we gaan hem "papy" noemen, a

nders word het straks ècht te moeilijk) en de dochter van de zus van Elodie's opa... Ja ik weet het, het zit niet makkelijk in elkaar, ik heb het zelf ook moeilijk gehad! =) 

We zijn dan naar het huis van de zoon van Papy geweest, Het zag er een arme wijk uit, maar binnen was er toch wel airco, een grote TV,...

We werden behandelt als koningen, krijgen onze eigen kamer met airco, gingen constant op restaurant en werden getrakteerd... Elodie dacht dat haar familie arm was (ze moest hen geld geven!) maar dat bleek uiteindelijk niet waar te zijn, als we kijken naar welke restaurants we gingen en wat die mensen allemaal bestelden...

We hebben dus van heel het weekend bijna geen cent moeten uitgeven, terwijl we 4 keer op restaurant geweest zijn, en ons buikje meer dan vol gegeten hebben.

Ons plan was om ook eens te gaan shoppen, maar de eerste dag was dat ècht onmogelijk, papy volgde ons overal! 

Dus zijn we na ons eerste middagmaal gewoon weer naar papy's zoon zijn huis geweest, door kleine straatjes van Guangzhou.

S'avonds zijn we dan wéér op restaurant geweest, waar die mensen een privé zaaltje gehuurd hadden, met TV en airco in... Na dit etentje (voor 10 man een 30tal euro!) zijn we nog eventjes naar de Carrefour geweest, waar papy ons op de voet volgde!

Toen we thuis toekwamen hebben ze naar oude foto's gekeken en over het verleden gepraat. 

Moet ik er nog aan toevoegen dat die mensen geen woord engels spraken en ik niets verstond van wat er gezegd werd? Meestal spraken ze nog in het cantonees ook...! Chinees versta ik hier en daar wel een woordje, maar cantonees?? Er waren dus grote communicatieproblemen... maar met een beetje moeite en veel "ting bu dong" (ik versta je niet) heb ik toch een paar dingen kunnen zeggen... (en ik was tamelijk fier op mezelf!).

De volgende dag, na een korte nacht, zijn we gaan ontbijten in een super chique restaurant, uitgebaat door Hongkongezen (ik weet niet of ik het zo moet zeggen...). Met een grote wachtzaal omdat al die mensen daar wilden eten. Maar papy had natuurlijk een tafel gereserveerd!

Als ontbijt kregen we Rijstbouillon, kippepoten, kleine met vlees gevulde gestoomde broodjes, riceballs, kleine koekjes met kokosnoot... Grote keuze, en papy die blijft aandringen dat we alles moeten proeven en alles moeten opeten...!

Een offer voor de oudere mensen en een familie foto:

De wachtzaal en Papy

Na dit groot ontbijt (en een paar familie foto's) hebben we papy toch kunnen overhalen om ons eventjes los te laten en zijn we met zijn dochter naar "Beijing Lu" geweest, de grote shopping straat van Canton.

Er loopt veel volk rond, en er word veel afgedingt... Als ze mij zagen spraken ze mij direkt aan "Missy missy, lookie lookie!" of "missy how are you?"... Ik kwam er zot van. En natuurlijk, als ze een westerse mensen zien denken ze direkt dat ons portefeuille vol met geld zit en worden de prijzen zeker vertienvuldigd...!

  

Na dit shoppen moesten we terug naar het huis van papy's zoon om ons gerief te gaan halen en onze bus te nemen om terug naar huis te gaan.