maandag 2 maart 2009

Mama en papa in China: Xinxing, de pottenfabriek


De volgende dag, na weer een veel te korte nacht, waren we van plan om naar "Xinxing" te gaan. Laat mij eerst even het context uitleggen: jullie weten waarschijnlijk dat papa overlaatst een reeks potten en pannen op de markt heeft gebracht in de Blokker winkels. Deze potten en pannen worden, jawel, in China gemaakt! En bij toeval niet al te ver van waar ik momenteel woon! En wat nog beter was, de belgische verantwoordelijke van het bedrijf die de potten en pannen maakt, was ook in China.
We vonden het dus interessant om eens die fabriek te gaan bezoeken, hebben er een daguitstap van gemaakt, en hebben zo geleerd hoe een klein stalen (of ik weet zelf niet wat voor materiaal dat eigenlijk is) schijfje  in een pot kan veranderen!
voor:                                            na:


Na de aankomst in dit kleine dorp, waar het duidelijk de specialiteit was van potten en pannen te maken, hebben we eerst in het (waarschijnlijk enigste) hotel iets gegeten met Adelheid (de verantwoordelijke) en haar man, om daarna richting de fabriek te gaan. 
Het was een leuke ervaring, met hier en daar toch wel onverwachte dingen... Hoe ze dat allemaal zo minutieus maken, pot per pot... Ik vond het echt interessant en leerrijk!

En nu moet er dus niemand nog tegen mij durven zeggen dat mijne papa hem nie inzet voor zijn projekten ;-)


Papa en mama in China: Tangjia dag 2

Na een korte nachtrust (we hebben nog lang nagpraat, wat eigenlijk normaal is denk ik als je je ouders 5 maanden niet gezien hebt :-) ) waren we klaar om aan een nieuwe dag te starten. Op de planning: bezoek van Tangjia, mijn universiteit, het stad...
Maar eerst moest ik nog mijn ander bezoek verwelkomen: Geert (een vriend des huizes), Koen en Stan (een collega van hem en zijn zoontje). Die waren in Hong Kong voor zaken, en met dat het maar 1h30 van hier is zijn ze ook eens afgekomen.
Zoals ze zeggen, "hoe meer zielen, hoe meer vreugde"!
We zijn dan te voet naar het dorpje geweest en hebben onderweg een beetje van de chinese cultuur kunnen proeven!

Na een 15-tal mn stappen kwamen we dan aan in het dorp, waar er iedere dag een open markt plaatsvindt. Qua hygiene is het, zoals je kan zien, nul... Het vlees ligt er op karton en niet in frigo's: het is een soort uitnodiging voor bacterien en andere vliegende beesten...
Soit! Mijn invités wisten niet waar eerst gekeken!



Na deze interessante stop zijn we doorgestapt naar mijn unief, waar het een beetje een ghost town was, omdat iedereen weg was naar huis! 
Maar het was eens fijn dat mama en papa konden zien waar ik iedere dag naartoe ga om naarstig te studeren ;-)



Mama en papa in China: Tangjia

Alles begint in Guangzhou, waar ik mama en papa zaterdag 17 januari om 18u ben gaan oppikken... Het terugzien was nogal emotioneel, al had ik mezelf beloofd dat ik niet ging wenen (alweer een belofte verbroken dus!).
Na een rit van een 2tal uren met taxi chauffeur David zijn we dan eindelijk thuis aangekomen.
De oudjes waren tamelijk uitgeput door de lange reis, maar ik heb ze toch nog kunnen overtuigen om iets te gaan eten.  Dus hebben we alledrie een fiets beetgenomen en gezellig in het donker naar het dichtsbijzijnde dorp Tangjia gefietst.

  Mama en papa hadden al niet echt honger, en toen ze te horen kregen dat we een BBQ op straat gingen eten werd het niet veel beter... Tot ze het tafereel te zien kregen:
De bedoeling is om zelf het 
vlees en de groenten te kiezen die je wilt eten, je legt ze in een plastieken mandje, (die volgens mij al een paar jaar oud is) en dan maken ze dat allemaal klaar voor je neus. Het vlees word gebarbequed en de groentjes worden gekookt in een lekkere bouillon. Je moet er op kleine plastieken stoeltjes zitten aan kleine tafeltjes (het is allemaal op kindermaat!). Onze eerste avond was dus goed geslaagd, en deze werd al direkt bekroond tot 3*** restaurant!!! 






Een tijdje geleden...!

Jaja, ik leef nog!
Jullie vroegen jullie het misschien af, na al die stilte hier op mijn blog! Ik moet toegeven dat ik hem een beetje vergeten was... Eerst examens, dan een lange vakantie...
Maar nu ga ik er weer in vliegen... Ik heb ongelofelijk veel mee te delen na de vakantie voor het chinees nieuwjaar.
Zoals sommigen mss al weten heb ik bezoek gekregen van mijn mama en papa, en met hen heb ik een beetje door China gereisd...! Ik zal die een beetje proberen samen vatten...

zaterdag 18 oktober 2008

Mijn lessen

  Velen van jullie vragen zich waarschijnlijk af of ik hier nu wel degelijk zit om te studeren, met al die feestjes en bezoekjes...
Maar ja hoor! Daarom heeft het zo lang geduurd sinds ik nog eens iets gepost heb op mijn blog... Ik heb het echt wel druk, sinds de vakantie zijn we er goed ingevlogen, ik heb tamelijk veel werk en heb niet zoveel tijd om aan mijn blog te werken...

Ik heb dus de helft van mijn les in het Chinees en de andere helft in het engels... Mijn vakken zijn de volgende:

汉语写作 = Chinees schrijven; iedere week moet ik een werk indienen van 300 Chinese karakters...

中级= Chinees: deze les heb ik 3 keer per week, daarin lezen we veel,  zien we grammatica, doen we dialogen en zo...

中国地理 = Chinese aardrijkskunde

中国历史= Chinese geschiedenis

En dan heb ik ook nog engelse lessen:

American culture and Society

Business Communication

English Comprehensive Reading 

En dan nog Portugees ( 5 uren per week! ) 

Ik had graag meer engelse lessen gehad, maar het probleem is dat al die engelse lessen hier véél te makkelijk zijn voor mij dus neem ik alleen hetgeen die ik nodig heb ivm mijn franse unief. Ik neem eigenlijk lessen waarin 2de jaars leerlingen zitten...!

Binnenkort komen mijn examens eraan, zoals velen van jullie waarschijnlijk al weten word er hier geen kerstmis of nieuwjaar gevierd, en daarom heb ik 3 examens op, jaja, 30 december!

zondag 12 oktober 2008

Macau en de fashion show!

Ik denk dat dit een van de drukste dagen tot nu toe geweest is... Ik wou dit week-end absoluut naar Macau gaan, en had al toegezegd om mee te doen aan een "fashion show" dezelfde avond. We zijn dus de zaterdagmorgen om 6uur opgestaan, zodat we om max. 7uur een bus konden nemen, en zo rond 8u aan de grens konden zijn. We hebben veel geluk gehad want we hebben onderweg een amerikaanse leraar van mij tegengekomen, hij is aan de unief op de bus gestapt dus hij heeft ons goed geholpen. We hebben ook geluk gehad aan de grens omdat er bijna geen volk was en dat we echt niet lang hebben moeten wachten (want je moet natuurlijk langs 2 controles: eentje om uit china te komen en eentje om in macau te gaan).Alles goed en wel, we zijn over de grens, en het ziet er allemaal nogal zéér chinees uit... We hebben dan maar een gratis shuttle bus genomen naar één van de zoveele casinos (er waren meer dan een 20tal bussen die wachten om mensen naar hun respectievelijk casino te brengen). Wij hebben gekozen om een bus te nemen richting "The Venetian", in dit gigantisch en luxueus casino hebben ze venetië nagemaakt, er loopt een kanaal door waar je met een gondool in kan varen, ze hebben een valse blauwe hemel gemaakt en ze proberen er een beetje dezelfde sfeer als in Venetië te creeren 
(gezellig en romantisch). Er is ook een venetian in Las Vegas, maar ik heb gehoord dat die kleiner is dan die in Macau.
Eens we daar waren was het toch wel tamelijk indrukwekkend, ik had nooit gedacht dat alles er zo ging uitzien, groot en irrealistisch... Als de chinesen nu denken dat Venetië (en Europa in het algemeen) er zo uit ziet dan zitten ze er wel goed naast...!
Langs de kanalen waren er veel luxe winkels, maar ook betaalbare, dus voor het shoppen (van degelijke kleren) weet ik nu waar ik naartoe moet.


   
 
Op de gok-vloer mochten we natuurlijk geen foto's nemen, maar ik kan gewoon maar zeggen dat het ongelofelijk groot is, en zelfs al was het nog maar 10u als wij daar waren, er waren toch al veel gokkers, ik ben verschoten van hoeveel jongeren er waren (wss aan het spelen met het geld van mama en papa...).
Het casino is wel eventjes leuk om te zien, maar op den duur stook dat allemaal wel een beetje tegen, het is een beetje te veel van het goeie...


  Een chinees meisje die in mijn klas zit was een paar weken ervoor naar Macau geweest, en had een hele planning gemaakt, en die heeft ze dan aan mij doorgegeven, dus hebben we dat allemaal netjes gevolgd (anders zou ik niet geweten hebben wat gedaan...!).
We hebben toch wel eventjes getsjold voor we de weg vonden (ik denk dat ik Elodie nooit meer de kaart laat lezen) maar we hebben toch een paar leuke en mooie dingen gezien onderweg. Ik voelde mij al direkt thuis als ik een café zag waar ze lekker (belgisch) bier verkochten.




Een portugeese kerk














Een tempel en een huisje in portugees stijl (mooi kleurtje hé? :-) )












Na een beetje rondvragen hebben we dan toch de bus gevonden die we nodig hadden om naar het centrum te gaan. Macau in een paar woorden beschreven: een mix tussen chinees en westers, tussen oud en nieuw, en tussen traditie en moderniteit.

 



Een man die feniksen schilderde en een man die zeer goed kon omgaan met een schaar!

Na eventjes in dit huis binnengestapt te zijn zijn we dan maar naar de plaats geweest waar Macau (ook) bekend voor is: St. Paul's Church. 
Een beetje geschiedenis: deze kerk is ooit de grootste catholieke kerk geweest van Asië. In 1835 is ze gedurende een typhoon afgebrand. Nu staat alleen de zuiderlijke facade er nog, ze staat op een heuveltje en je kan erop gaan staan. Je hebt er een zeer mooi zicht over Macau!


Hierna zijn we moeten terugkeren naar China omdat ik op een andere plaats moest zijn... 
Inderdaad, ik moest terug naar school voor mijn eerste echte Fashion Show!
De fashion show maakte eigenlijk deel uit van een heele verwelkomings-show (die 3uren 
duurde) voor de eerste jaars, en ieder jaar deden er buitenlandse studenten aan mee. Dit jaar waren er niet veel buitenlanders, en nog minder die aan zo'n show wilden meedoen, dus heb ik maar mijn goed hart getoond en mij opgeofferd.
Ik moest dus in de namiddag terug zijn voor een "algemene repetitie" of wat het ook moest voorstellen. Het was echt wel grappig... Ik heb mij goed geamuseerd (behalve na de show dat ik alle spelden uit mijn haar moest halen; in totaal zaten er zo'n 25 in!) en met dat ik de enigste buitendlandse was werd ik toegejuichd dat het geen naam had...






Sorry dat het zo lang geduurd heeft eer ik nog iets op men blog gezet heb, maar ik heb het hier nogal druk met de lessen, en ik denk er niet altijd aan om men blog bij te werken! 
Ik probeer de volgende keer een beetje sneller te zijn!


maandag 6 oktober 2008

Chinese gewoontes...

Ik zit hier nu ondertussen al bijna 2 maanden, en ik heb al de tijd gehad om te wennen aan de chinese way of life... maar met sommige dingen heb ik het toch nog een beetje moeilijk...

- De mensen hier kijken, nee, staren! allemaal naar mij... minstens 5 keer per dag hoor ik een "Hello" die voor mij bestemd is, ik ben ondertussen al engels en amerikaans geweest volgens sommige kinderen (jaja! ik versta wat ze zeggen als ik er langs fiets!), ik word ook veel "老外" genoemd (lao wai = eerbare buitenlander) of "外国姐姐" (waiguo jie jie = buitenlandse grote zus). Dat is in het begin allemaal wel leuk en grappig, maar moesten ze mij vanaf nu gerust laten zou ik toch wel zéér blij zijn...!

- Verkeersregels... Ik denk dat ze die hier niet kennen! Iedereen heeft hier overal voorrang: wie er eerst is rijd eerst! En meestal komen de mensen uit straatjes zonder zelfs op te kijken... Ben hier al een paar keer verschoten terwijl ik op men fiets aan het rijden was.
Ik denk ook dat sommige mensen niet weten voor wat remmen dienen in hun auto... Als een normale europese mens zou remmen claxonneren de chinesen; als ze mensen zien oversteken remmen ze niet maar heb ik het gevoel dat ze nog rapper beginnen rijden, en als zotten beginnen tuuten... Ik moet dus niet vermelden dat oversteken hier nogal een proef is! 

- Chinese mode en muziek... Is echt niets voor mij! Ik denk dat dat iets is waar ik nooit zal aan wennen! Ik ben echt blij dat ik uiteindelijk zoveel kleren meehad, en soms heb ik er zelfs spijt van dat ik er niet nog meer heb (want zoals de meeste van jullie weten is het hier ongelofelijk warm (ik loop nog altijd in short en t-shirt rond...!) dus kan je een t-shirt niet langer dan 1 dag dragen...). Je kan hier niets simpel vinden: er moet overal iets opstaan of iets afschuwelijks op getekend of geplakt zijn... De muziek wil ik zelfs niet over beginnen! Ik probeer hier zoveel mogelijk naar studio brussel te luisteren zodat ik een beetje mee ben... Ik zal gewoon zeggen dat chinese muziek, als het geen zaag muziek is, een slechte techno genre is...!

- Chinese eetgewoontes: ik kan er in komen dat mensen vroeg eten, maar moet dat met al dat gesmek en geslurp? Ja dus... Hoe meer hoe liever. En praten met de mond vol doen ze ook wel graag...! Gelukkig hebben mijn mama en mijn papa mij mooi geleerd hoe ik moet eten (elementaire beleefdheid, niet waar?) dus dat is ook een chinese gewoonte die ik persoonlijk niet van plan ben over te nemen...

- Het spuwen... Daar ga ik waarschijnlijk ook niet aan wennen... Wel, het spuwen op zichzelf is niet zooo erg, maar dat rochelen... Het is echt vuil, en iedereen doet het gewoon, van jong naar oud, man of vrouw. Ik kan je verzekeren, als je zo rustig naar school fiets, net een lekker ontbijtje gehad hebt en plots dat gerochel hoort... Niet zo fijn!

Er zijn zoveel dingen die hier anders zijn! De chinese cultuur is echt wel interessant, er zijn nog zoveel dingen die ik ga ontdekken en bezoeken en proeven!

        En ik kan wel leven met het feit dat choco hier zo moeilijk te vinden is, en duur is... En frietjes zal ik ook wel kunnen missen...    En stampers en vol-au-vant van de bomma... En al het lekkere dat papa maakt voor mij...
Qua drinken is het hier een beetje hetzelfde, er zijn wel veel meer soorten iced-tea dan in Belgie (chinesen zijn zot van thee!) en we hebben ondertussen al een lekker drankje ontdekt die we meestal als 4uurtje drinken, het noemt "珍珠奶茶" en is thee met melk, en tapioka pareltjes (de linkse beker)... je kan het ook met appel gelei (rechtse beker) krijgen, of mango, of aarbei,...